Zwaar weer

Hallo allemaal, het goede nieuws is: we gaan dieper de woestijn in. Het slechte nieuws valt uiteindelijk toch wel mee.

We hebben afscheid genomen van onze vriendin, een Zweedse filmregisseur en scriptschrijfster. Ze werkt al drie maanden in Al Qasr aan een script en is blij dat wij er zijn. Ze vereenzaamde in de oase. Vooral omdat er geen vrouwen in de buurt zijn. Alleen het vaste groepje Egyptische mannen is er. Ze hangen in hun stoelen, volgen op vaste tijden ademloos hun Turkse soap en roken daarvoor en daarna hun waterpijp. De waterpijp wordt op aanwijzing van de heren door een knecht voorbereid en warm gehouden. In de avond skypen ze even met een oom om te vragen of de prijs voor hun oogst van de veldjes al goed genoeg is om te kunnen verkopen.

Nog twee weken en dan vertrekt zij ook naar huis, in Caïro. We zijn benieuwd naar haar volgende film.

Op weg naar de oases van Farfara en Bahariya! Langzaam gaat het waaien, totdat de wind aanzwelt tot een enorme storm. Na 10.00 uur is het een helse zandstorm geworden. Op sommige stukken zien we niet meer dan een paar meter voor ons en houden we richting door strak naar de berm te blijven kijken – meer zien we niet. Het zand striemt de auto en, als we lopen, onze benen, armen en gezicht. We vrezen het ergste, want we rijden van de gele zandwoestijn naar het mooiste stuk woestijn – the White Desert (Sahra al-Beida). Na een tijdje zien we toch de bijzondere, spierwitte rotsformaties als schaduwen in de nacht. Lopen is het beste wat we kunnen doen om dichterbij te komen. Gelukkig ligt een gedeelte net achter een hoge berg en is hier minder zand. Het is lastig om in de storm stil te blijven staan om foto's te maken. Verderop zien we nog meer prachtige vormen van de gipsachtige rotsen. Een sprookjesachtig en kwetsbaar landschap. Na dit gedeelte komt de zwarte woestijn, weer heel anders. Bahariya is onze overnachtingsoase. Eerst het stof uitwassen!