De Khamesh nomaden van Bavanat

We slapen in Bavanat bij Abas. Een man met een visie. Hij was een boertje met weing land. Toen twee Duitsers bij zijn lemen huisje stopten en hem ruimhartig betaalden voor het uitstekende eten en de overnachting, schrok hij. Voor dit geld moest hij weken voor werken. Nu heeft hij 27 hectare grond, koeien, schapen, kippen, een kas, een guesthouse en in de stad een winkeltje. Hij heeft inmiddels ook een tweede vrouw.

Er is zelfs een documentaire over hem gemaakt. Volgens Abas heeft die zelfs een prijs gewonnen in Holland. Uiteraard moeten we die op de laptop bekijken. Het is een soort speelfilm waarin hij zichzelf speelt. Dolkomisch. Hij is hyperactief en geeft aan alle gezinsleden orders en vaste taken. Er moet volgens een vast schema gewerkt worden. Zijn dochters van 11 en 13 doen het financiële gedeelte en zijn museum. Hij speelt ook traditionele muziek. Zijn zoon Ali luiert veel en moet de schaapskudde hoeden. Hij ligt in het veld met zijn housemuziek op en is al snel ide kudde kwijt. Die waaiert helemaal uit en Abas rent in paniek achter de schapen aan en foetert zijn zoon uit. 

Abas heeft last van stress. Daar heeft hij altijd al last van, maar nu nog meer. Want over twee dagen komt president Rohani met zijn gevolg op bezoek. Net als de vorige president. En dat is geen feest. Vandaag beoordelen beveiligers de omgeving. De president komt met 100 militairen die hem beschermen. Voor alle duidelijkheid: ze betalen niets. Militairen bellen al weken dagelijks dat er geen andere gasten mogen zijn. Weigeren is voor Abas geen optie! 

Hij klaagt: het kost alleen maar geld en hij krijgt er niets voor terug. Hij moet zelfs stoelen en tafels huren, tenten installeren. De vorige keer hadden de soldaten zijn hele boom- en wijngaard leeggegeten. Zoals Abas zegt: "als een zwerm kwaadaardige vogels". 

In de avond steekt Abas een vuur aan en installeert de waterpijp met verse mint. We pellen de pistachenoten. Eerst gieten we limoensap, gemengd met zout, in de pan. En dan de pistachenoten erbij, goed roeren en dan roosteren - heerlijk! 

Langs de weg zien we tenten van de nomaden. Ze zijn van de Khamesh minderheid. Ze trekken in oktober vanuit de bergen naar de dalen. Het wordt te koud en het gaat sneeuwen. We bezoeken hun zwarte tenten. Een aardige oude vrouw schenkt voor ons thee in. Praten is moeilijk, maar de dochter spreekt een paar woordjes engels. Na een tijdje komt de zoon met zijn schapen naar de tenten. Ze gaan in een kraal omdat hier wolven ronddwalen. Af en toe kun je ze 's nachts horen huilen. Het zijn heel aardige, open mensen. We geven ze een plastic zak met pistachenoten en ze zijn er dolblij mee. Wij mogen proeven van hun verse pruimen, en de in de zon drogende superzoete pruimen. Het wordt fris en de oude vrouw maakt een vuurtje in de tent. De vlammen schieten omhoog en de vraag is of de tent geen vlam vat. Maar ze zien geen enkel gevaar. Het tentdoek is van grove, stugge wol. Het neemt twee vrouwen een half jaar in beslag om de grote tent te maken. Na een tijdje nemen we afscheid van deze hele aardige familie.