De grotwoningen van Meymand

29 september 2014 - Persepolis, Iran

شب خوب خوانندگان عزیز Of, goedenavond beste lezers.

Eindelijk weer internet. We rijden door een dor landschap en komen in het afgelegen Meymand aan. Een dorpje met alleen grotwoningen. 

Hier wonen nomaden. Ze trekken in het voorjaar naar de velden met hun schapen. In het najaar zijn ze dicht bij het dorp en plukken het fruit. Alleen in de winter zijn ze in het dorp. Veel bewoners trekken ook naar de stad in de buurt (voor meer luxe). De ouderen blijven wel. Die klampen ons aan om wat van hun kruiden, noten en gedroogde vruchten te verkopen. De ouwetjes zijn krom en versleten. 

Bij één van de grootmoeders eten we heerlijk brood en een soort soep met vlees en aardappelen. Het brood scheuren we en leggen die in de soep. Daarnaast krijgen we een zurige yoghurt  - lekker fris. We drinken er een glas bronwater van het dorp bij.

In Meymand groeiden hele goede druiven. Mey betekent wijn en mand "geef me". Ze denken dat arbeiders die de grotten uithieuwen wijn vroegen als vergoeding voor hun diensten. Er zijn scherven gevonden die dateren  van 1000 voor Chr. De nederzetting kan nog veel ouder zijn.

We lopen nog wat rond en we praten met een bewoner die gebrekkig engels spreekt. Dit jaar geeft een slechte oogst vanwege het gebrek aan regen. We hebben wel veel mooie knalrode granaatappels zien hangen. 

We slapen ook in een grot. Bedden zijn in een nis en het is er aardedonker, lekker koel en stil. Het plafond is zwart door het koken en stoken. Er is geen afvoer. De zwarte laag is als keramiek en houdt het vocht tegen. Bovendien komt er geen stof of gruis vrij. In de grot is het altijd 22 graden - zomer of winter.

Een oase van rust en lieve oude mensen. 

Foto’s