Kashan en het oude dorpje Abyaneh

Vroeg in de morgen op pad naar de grote oude herenpanden van Kashan. We bezoeken Khan-e Tabatabei. Het huis heeft veel vertrekken, zelfs een donkere kelder voor het personeel en een stal. De mooie kamers hebben gekleurd glas in de ramen en deuren. Er is ook een wand in het buitengedeelte die met spiegelend glas is gedecoreerd. Dat gedeelte diende voor vermaak en ontvangst van gasten. 
In de buurt is het Hammam-e Sultan Mir Ahmed: een gaaf badhuis (500 jaar oud). Rijk gedecoreerd en prachtig gekleurd tegelwerk. De koepelvormige plafonds zijn een plaatje. Het onlangs ontdekte stucwerk is een mengsel van melk, soyapoeder, eiwit en limoen. Het schijnt sterker te zijn dan cement.

De bazaar van Kashan ligt een paar kilometer verder. Die gaat om 9.00 uur open. Het is er goed wandelen langs de heerlijke geuren van specerijen. In een winkeltje verkoopt een man wollendraden. Het is hier schoon en fris. Een zijgang komt uit op een kleurrijke karavanserai. We zien het verhoogde plafond en de vertrekken rondom. Hier konden gasten verblijven. In een ander zijgangetje van de bazaar is een oude hammam. Het is nu een theehuis. De bazaar is een mooie plek om een uurtje te dwalen.

Het valt wel tegen om eten te vinden. De meeste mensen nemen hun eigen eten mee als ze een weekendje uitgaan. Overal in parken wordt gekookt: rijst, kip in saus. Dit eten ze met grote platte broden. Uiteraard drinken ze er mierzoete thee bij.

Als we in Abyaneh aankomen zien we het oude dorpje van 1500 jaar oud met soms afbrokkelende rode muren en kronkelende straatjes. Het ligt in de bergen en is 's zomers lekker koel, maar in de winter ijskoud. De vrouwtjes zijn kleurig gekleed en de mannen dragen zwarte broeken met wijde pijpen. Ze spreken er nog een oud soort perzisch, dat bijna verdwenen is. 
In een parkje met sterk stromend water wast een gezin hun Perzische tapijten. Families picknicken en we raken in gesprek. De familie komt uit Esfahan en is een dagje uit. We eten wat mee en drinken thee. Vooral een friszoet millimeter dun plakje is heerlijk. Ze willen op de foto en de peuters komen vertederend tegen ons aanleunen. De vrouwen spreken een paar woordjes engels - het zijn vier zussen. 
Ook andere families willen op de foto. 

Benzine is gek genoeg ook niet gemakkelijk te vinden. Als de tank bijna leeg is zien we toch een station. Met een tientje een volle tank, daar hoef je niet voor te tobben.