Na'in met haar tapijten en kamelenwollenmantels

Salaam allemaal, weer een berichtje

We groeten de hele dag "salaam". Ze zeggen zelfs dat we er Iraans uitzien. Dat zou best kunnen want we zien in vooral bepaalde streken mensen met groene en blauwe ogen.

Na'in kun je op veel manieren schrijven: Nayeen, Naein, Naeein, Nain etc. Onderweg bezoeken we een paar dorpjes die we zo maar spotten. De huisjes zijn gemaakt van leem en stro en hebben ronde daken. Het zijn kleine vertrekken van ongeveer 4 bij 4 meter. Het is een kwetsbare bouw en veel zijn vervallen - weggespoeld. Als er een klein gaatje in het dak ontstaat, gaat het verval ineens heel snel. Als we rondwandelen gaat een waakhond woest tekeer. Hij ligt aan de ketting.

Het oude gedeelte van Na'in is op diezelfde manier gebouwd. In de oude wijk rond de Masjed-e Jameh (Jameh moskee) staan grote huizen van leem en stro. Er staan er nog een paar in takt, maar hele blokken huizen zijn als modderhuizen in elkaar gezakt. De bewoners vertrekken naar moderne huizen in de nieuwe wijken of naar Teheran.

In Mohammadiyeh - net buiten Na'in - zijn de uitgehouwen grotten van Aba Bafi. Hier weven de oude mannen van het dorp nog tapijtjes. Bij één van hen blijven we zitten. Hij praat honderduit en is een vrolijke oude baas. Hij is blij dat er iemand op bezoek is en wil het ons naar de zin maken. We mogen oefenen met spinnen en het weefgetouw. We blijven een tijdje en hij laat het hele proces van het weven zien. Hij gebruikt zeer traditioneel houten gereedschap. Eerst het gedeelte van het tapijt dat al af is, spannen met een houten latje dat een scharnierpunt heeft, zodat het kan knikken. Dan de wollendraad in een klosje zetten. Dit doet hij door het via een gaatje in het klosje snel aan te zuigen. Het klosje met de draad glijdt vliegensvlug heen en weer. Met een balkje drukt hij de draad tegen het tapijt. Daarna kamt hij het tapijtje om de draden gelijk te verdelen, maar ook - weer met een andere kam - om de pluizen weg te halen. Als we na een tijdje opstappen bieden we hem wat geld aan. Maar hij weigert drie keer. We houden vol en dan neemt hij het toch aan. Dit is dan Ta'arof.....je neemt iets niet direct aan. Het heeft iets moois. Hij schudt onze handen en roept in het Iraans: "pas op voor je hoofd". Het deurtje van de grot is erg laag.