Il ben zeen khilis, benzineperikelen

Hi allemaal, what a day it was. Een zware rit omdat veel stadjes verkeersverstoppingen hadden. Dan raken de auto,s elkaar dus eventjes aan – zo krap en erg voortvarend. Iemand tikt ons aan en een jongen schreeuwt dat hij geld wil zien. We zitten een minuut of 10 muurvast, met een kokende mensenmassa om ons heen. We blijven lachen en hij geeft het ook lachend op. Hier kan de vlam zo in de pan slaan.

's Morgens is het mistig en gezinnen zijn op het veld aan het werk, houden buffels aan een koord of lopen met een kudde geiten.

Er was nog een klein probleem....de hele dag zien we enorme rijen bij de benzinestations. Sommigen staan er langer dan een dag. In een stadje proberen we aan te sluiten. Politie staat op alle strategische plekken. Er wordt geschreeuwd en geduwd – een explosieve sfeer. We zijn eigenlijk op zoek naar eten, dus weer snel weg. Uiteindelijk moeten we echt tanken, maar er is alleen diesel. Andere stations zijn leeg. De bedienden eten een broodje en zwaaien met hun armen. De pomp is leeg. Misschien hebben we nog een liter of minder en we willen niet stranden in de middle of nowhere. Het is hier een gebied waar je tot voor kort niet mocht komen vanwege de toestanden hier. Dan maar stoppen bij een checkpoint. Een aardige agent helpt ons, maar hij weet het ook niet. Dan passeert er een vriend, een jongen die op het land werkt. Samen gaan ze op zoek naar benzine. Zijn collega is een Koptische jongen. Hij laat een kleine tatoeage zien op de binnenkant van zijn pols. Het kruisteken van de Koptische Christenen. In alle dorpen zien we moskeeën en kerken. Hij zegt dat na de val van Mburak, kopten en moslims weer vrienden zijn. Ze hebben 20 liter gevonden en we kunnen weer verder. Nu nog een slaapplaats zoeken.